Met opgestroopte mouwen

Ik wens iedereen een nieuw jaar toe waarin we terecht kunnen hopen dat we Covid 19 onder de knie krijgen en niet meer onder de leden.
Ik hoop dat we daarna de scherven bij elkaar gaan vegen! Met opgestroopte mouwen de verkiezingen in. Actie dus, zo gauw het kan!
De energie wordt zo opgepot. Ik weet niet hoe het met u staat, maar bij mij moet deze eruit! Want de pandemie zorgt voor stilstand.

Veel meer dan normaal kijk ik naar de treurbuis en krijg via de praattafels uiteenlopende meningen, visies, beloften, over me uitgestrooid over ” hoe het roer straks om moet” naar een nieuw ” Normaal”
Veel woorden.
Te veel woorden die elke eigen opkomende gedachte neerslaan.

Een geluk is dat je dan nog een stapel boeken naast je hebt liggen die de moeite waard blijken.  Een boek als Fantoomgroei van Sander Heijne en Hendrik Noten voeden mijn sociaal democratisch gedachtegoed. Dan weet ik weer waarom ik voor deze politieke stroming blijf kiezen ondanks alle fouten die ook wij maken.
Deze twee journalisten analyseren feilloos hoe o.a. Zorg en Onderwijs, onze vitale beroepen, werden uitgehold de afgelopen decennia.
En welk effect dat heeft gehad, dat hebben we geweten de afgelopen tijd.
Door alle praattafels werden de pandemiebestrijders constant van hun werk gerukt om ons te overtuigen dat maatregelen nodig waren, dat het echt geen griepje was, te weinig handen aan het bed enzovoort.
Hoeveel woorden heb je nodig?
We hebben ze bejubeld, geloofd en de hemel in geprezen! Maar van een eenmalig applaus kunnen de laagbetaalden in de zorg hun huur niet betalen. En een huis kopen al helemaal niet.
Jan Schaefer zei het destijds al: In ge*** kun je niet wonen!!

Als we nog niet doordrongen waren van het feit dat leraren voor de klas een grote verantwoordelijkheid dragen, dan laat de serie Klassen ons dat wel zien. Ondanks de ontroerende inspanningen van de juf, zal Anyssa met haar Havo denkvermogen geen trapje hoger op de ladder komen wanneer er aan de basis van haar leven geen verbetering komt.
Daar zit nu net het probleem. Het leven is niet bedoeld als “ladder waarop je je omhoog moet knokken”. Een procrustesbed waar iedereen in past! Dat is het oude Normaal.
Kleinere klassen. Geef het respect terug aan de leraar.  Gelijke kansen voor ieder kind. Daar hoort een lange termijn denken bij in een andere wereld dan voorheen.

Van Juf Astrid en Juf Jolanda van de Vier Windstreken krijg ik energie.
Voor hen stroop ik straks mijn mouwen omhoog!!