Het is genoeg geweest
Daar sta je dan, op het vliegveld. Onderweg naar familieleden om gezamenlijk het Suikerfeest te vieren of om wat voor een reden dan ook. En ineens vindt iemand het nodig om een gruwelijke, laffe en schandalige aanslag te plegen. En zomaar wordt je leven je ontnomen. Waar is dit voor nodig?
Afgelopen week is Istanbul, de hoofdstad van het land waar mijn roots liggen, opnieuw het mikpunt geworden van terroristische aanslag. Op de internationale luchthaven, Atatürk Airport, bliezen drie IS-terroristen zichzelf op. Resultaat: meer dan 41 doden en honderden gewonden.
De impact van zo’n aanslag is uitermate groot. Het gevaar komt steeds dichterbij. Dit is één van de belangrijkste internationale luchthavens waar ik ook vaak land als ik naar Turkije ga. Ik was er in februari nog. Elke keer, wanneer ik zo’n melding krijg, voel ik mijn hart kloppen in mijn keel. Direct vliegen mijn gedachten naar mijn familieleden en vrienden die in Istanbul leven. Zodra ik heb vernomen dat ze allemaal veilig zijn, haal ik opgelucht adem. Maar zo’n moment van opluchting duurt niet lang, als ik eenmaal de berichtgevingen en de updates over de aanslag op het nieuws volg. Zoveel doden en gewonden. Onschuldige mensen die op de verkeerde plek op het verkeerde tijdstip waren. Mijn vrienden en familieleden in Turkije zijn dan ook behoorlijk gefrustreerd en vrezen ten onder te gaan aan een collectieve angst voor meer aanslagen in de toekomst wat ik mij overigens goed kan voorstellen.
Turkije is al langer een doelwit van terroristische aanslagen. Het lijkt inmiddels wel een maandelijkse gebeurtenis. Aan de ene kant pleegt de terroristische organisatie PKK een reeks aanslagen en aan de andere kant verkeert Turkije in een oorlog met IS. IS wil ik eigenlijk liever geen ‘Islamitische Staat’ noemen, omdat hetgeen de IS zich schuldig aan maakt ver af staat van mijn Islam. De overgrote meerderheid van de bevolking in Turkije hangt de Islam aan. Als de IS werkelijk zou staan voor een Islamitische Staat, zou het toch geen aanslagen plegen in een land dat voor meer dan 90% uit moslims bestaat?
Deze aanslag is niet alleen het probleem van Turkije, maar van de hele wereld. Ik heb geen idee hoe je terrorisme het meest effectief kunt bestrijden. Echter, mijn inziens dient de wereld de handen politiek ineen slaan om alle vormen van terreur te bestrijden. Collectieve samenwerking hoort nu topprioriteit te zijn. Gezamenlijk kunnen we terreur aanpakken. De aanslag in Istanbul is een aanslag op de mensheid en dat mogen we niet weer laten gebeuren. Gisteren in Istanbul, vandaag of morgen ergens anders in de wereld. Het is genoeg geweest.
