Ik ben boos
Vanmorgen werd ik ontzettend boos. En nee, dat lag niet aan het feit dat de koffie op was, (Ook een reden om flink chagrijnig te worden overigens, maar gelukkig vond ik nog wat instantkoffie). Het lag aan het nieuws. Meestal laat ik ’s morgens het wereldleed redelijk stoïcijns van mij afglijden. Ik moet tenslotte nog een hele dag. Maar vanmorgen niet. Wat maakte me dan zo kwaad? Nou dat zal ik u vertellen:
Nederland blijkt gezakt van de 2e naar de 13e plaats op de ranglijst van KidsRights. Deze internationale VN-organisatie onderzoekt, in hoeverre landen zich houden aan de naleving van kinderrechten.
Zeg nou zelf, dat is om zeer boos van te worden. Vooral omdat de enorme keldering op deze lijst te maken heeft met het grote aantal kinderen dat in Nederland onder de armoedegrens moet leven. Ook speelt mee dat de grote veranderingen in het sociale domein het risico vergroten dat kinderen niet de juiste zorg krijgen als zij zorg nodig hebben.
Kijk, aan dat laatste kunnen we als lokale politici rechtstreeks wat doen. Immers is het sinds vorig jaar onze lokale verantwoordelijkheid dat de jeugdzorg goed verloopt.
Armoede onder kinderen is heel wat moeilijker om te laten verdwijnen als lokale politicus. Ingevoerde lezers denken nu wellicht, hoezo, we mogen toch zelf de bijzondere bijstand bepalen lokaal? Ja, dat klopt, en dat helpt armoede weliswaar te verlichten, maar lost de armoede situatie van deze kinderen niet structureel op. Bovendien is er een (best grote) groep ouders in nare financiële situaties die niet eens bekend zijn bij de Sociale Dienst. Vooral middenklasse gezinnen die door de crisis in de problemen zijn geraakt. Gewone gezinnen in koophuizen die gekocht zijn in de dure tijd. Waarvan 1 van de ouders de baan is kwijtgeraakt. Die gezinnen hebben het ontzettend zwaar. Of wat dacht u van gezinnen met een ouder met een chronische ziekte of een arbeidsbeperking. Bij die gezinnen lijkt het allemaal goed, maar achter de voordeur kunnen de financiële eindjes amper aan elkaar geknoopt worden. En gebruik maken van de voedselbank of een aanvraag doen tot bijzondere bijstand doe je niet zomaar (Lees: Niet, want je hangt je vuile was niet buiten toch?)
En ondertussen gaan we door met massaal achter de rechtse kerk aanlopen. De grote bekken die vinden dat als je maar goed je best doet niet in zo’n situatie terecht komt. Eigen verantwoordelijkheid en zo. Die vinden dat als je je niet aan de regels houdt als uitkeringsgerechtigde er boetes moeten worden uitgedeeld. En dat betekent gelijk een maand geen inkomen: OOK ALS ER KINDEREN IN EEN GEZIN ZIJN!!!!!
Den Haag heeft gelukkig maatregelen aangekondigd om iets aan de armoede onder kinderen te doen. Ik hoop dat ze ook nog eens goed naar die boete regels kijken. En laten we hopen dat alle politici in Nederland die 13e plaats net zo beschamend vinden als ik.
Volgend jaar weer op 2!!!! En over twee jaar op 1. Laten we daarvoor gaan met zijn allen.
