Koorts. Ik heb er een hekel aan!
Foto: Karin Huijzendveld
Voelt u het al? ’t Is grieptijd tenslotte. Warm, koud, watten in je hoofd, spierpijn. Oeps.. Koorts!
We ontkomen er niet aan. In december, januari is het elk jaar weer raak. Als je pech hebt zelfs meer dan 1 keer. Dan kun je niet veel meer doen dan je bed inkruipen en uitzieken maar. En de nodige zakdoeken bij de hand houden natuurlijk en vitamines slikken. Een borrel of kippensoep helpt soms ook.
1 keer in de vier jaar is er nog een andere koorts actief in Nederland. Die treft vooral plaatselijke politici en andere geïnteresseerden in gemeentelijke politiek. Verkiezingskoorts! En koorts is het. Een sluipende ziekte vind ik het. Dat begint al minstens een jaar voor de verkiezingen. Binnen de partijen worden de eerste teksten geschreven voor het verkiezingsprogramma en wordt zo langzamerhand duidelijk dat de beschikbare kandidaten voor een verkiesbare plaats naast samenwerken in raad en/of fractie ook opeens elkaars concurrenten zijn voor een goede plek op de verkiezingslijst.
En zo rond de laatste zomer van de zittende raad wordt ook in de raadsvergaderingen langzaam zichtbaar dat er verkiezingen aankomen. Raadsleden die opnieuw een periode in de raad willen verdringen elkaar om zich te profileren. Ook in de plaatselijke media wordt zichtbaar dat er verkiezingen aankomen. Lijsttrekkers worden gepresenteerd. En een aantal fractievoorzitters doet een stapje terug voor de jongere raadsleden. Zo gaat dat.
En nu is het 2 maanden voor de verkiezingen. Alle lijsten zijn vastgesteld en ingediend bij de gemeente. De deelnemende partijen zijn bekend. Verkiezingsprogramma’s vastgesteld. Campagnemateriaal gedrukt, Campagnestrategie uitgedacht. En nu slaan de vlammen van de verkiezingskoorts naar buiten. De volle verkiezingscampagne barst los bij alle deelnemende partijen.
De gekste dingen worden uit de kast gehaald. Van taarten uitdelen tot het schrobben van tegels in de binnenstad. Allemaal bedoeld om uw aandacht te krijgen voor de zaken waar we graag als partij de komende jaren aan werken voor Harderwijk. Verkiezingskoorts: Ik heb er een hekel aan. Ik wil niet schreeuwen en in overtreffende trap lopen roeptoeteren wat we allemaal hebben bereikt en goedgedaan en zo… Want feit is dat je dat in de raad altijd andere partijen nodig hebt om dingen voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk doen we het in Harderwijk altijd met elkaar.
Ik zal er niet meer bij zijn in de raad na de verkiezingen. De verkiezingskoorts gaat aan mij voorbij dit keer. Ik heb 12 jaar lang uw vertegenwoordiger mogen zijn in de raad. Dat heb ik een eer gevonden. En naar eer en geweten gedaan. Nooit als schreeuwer, niet als haantje de voorste. Ik heb als sociaal democraat geprobeerd de zwakkeren in onze samenleving een stem te geven in de raad. En ik heb daarbij al die jaren fantastische samenwerking gevonden bij mijn collega’s in de raad. Ik zal u missen als kiezer en ik zal mijn collega’s in de raad, college en gemeentelijke organisatie missen.
Maar die verkiezingskoorts: Die mis ik niet!
