2019: de comeback van de Partij van de Arbeid

Na het drama in maart 2017 richt de PvdA zich weer op als een feniks die uit haar as oprijst. Afgeschreven door vele mensen die zich insiders noemen bleef de Partij en zeker Lodewijk Asscher staan voor onze idealen en plannen voor een beter en vooral socialer Nederland. Nu maakt een zwaluw nog geen zomer, maar in de peilingen staan we al langer op rond de 20 zetels en kruipen we naar de nummer 1 van Nederland. Dat zou wel een stunt zijn trouwens. Natuurlijk ben ik blij dat we weer op meer vertrouwen van de kiezers mogen rekenen (zeker vergeet ik het Timmermans effect niet, maar toch) en dat we blijven proberen om de samenwerking op links beter te krijgen.

Maar de andere kant van de medaille is dat links het in haar totaliteit maar niet voor elkaar krijgt om een stevige vuist te maken die er toe doet. Het zijn communicerende vaten. Als GroenLinks verliest krijgen wij er wat bij en evenzo bij de SP. Waar blijft het antwoord op het rechts/liberalisme en wat is het antwoord op: ieder voor zich en god voor ons allen. Kennelijk is de boodschap van eerlijk delen van kennis, inkomen en macht nog niet sexy genoeg en moeilijk te vertalen voor ons Nederlanders. Eigenlijk toch gek dat we moeten blijven uitleggen dat eerlijk delen en opkomen voor de ‘gewone mens’ iets bijzonders is wat blijkbaar niet aanslaat. Maar wat dan?

Laat Lodewijk Asscher ons verhaal helder en duidelijk naar voren brengen, laat Lodewijk blijven proberen om de linkse samenwerking van de grond te krijgen en daarin het antwoord te vinden voor de steeds meer rechtser wordende samenleving. De versplintering op rechts is mogelijk te gebruiken voor een goed links en progressief geluid.

Op kerstavond had ik een gesprek met vrienden over de klimaatverandering en alle hype die dat veroorzaakt. Na alle terechte discussies rond het stikstof en Pfas dossier, stelde ik me eerlijk gezegd meer zorgen te maken over de op drift geraakte vluchtelingen. Mensen die op zoek zijn naar een beter leven en/of hun eigen land verlaten vanwege oorlogsgeweld. En me druk maken over zelfs de toenemende armoede in eigen land. Conclusie van ons gesprek:

Het is een kwestie van en/en. De rechtse partijen claimen dat er geen sprake is van een stikstof/milieu crisis, maar wel tekeer gaan als vluchtelingen naar ons land (of elders in Europa) willen komen. De linkse partijen ontkennen gelukkig geen van beide en zoeken naar een oplossing voor beide problemen. Eerlijk(er) delen en goed zorgen voor onze aardbol die we netjes na willen laten aan onze kinderen en kleinkinderen.

Moraal: met een goed sociaal democratisch verhaal met dito oplossingen voor de grote problemen waarvoor we staan, kan de Partij van de Arbeid de partij van de toekomst worden. Mensen zekerheid bieden voor een schoner en duurzamer Nederland, mensen bestaanszekerheid bieden en zorgen voor een eerlijke verdeling van onze welvaart.