De Plakploeg

De taal van deze tijd is digitaal. Alles wordt digitaal en dat is vaak heel fijn, maar soms schiet het door. Soms is er niks mis met een beetje edel handwerk. Soms snak je naar vroeger. Vroeger toen we in de aanloop van de verkiezingen er een klein piekje in de aankoop van stijfsel was te zien. Want de plakploegen gingen aan de slag. De Gemeente plaatste grote houten borden en daar mocht iedere partij zijn posters op plakken. Met regeltjes natuurlijk. Je poster mocht niet groter zijn dan het bord gedeeld door het aantal partijen afgerond naar beneden. Uiteraard mag je niet jouw poster over die van een andere partij plakken. En natuurlijk was het niet de bedoeling om de kandidaten met een stift van een bril, snor of baard te voorzien……….

En dus hadden de partijen met een degelijke achterban een plakploeg. Buitengewoon professioneel natuurlijk…een keukentrapje, een emmertje stijfsel, de huisstoffer en op pad. Natuurlijk rotweer, zal je altijd zien. En harde wind, zodat het toch al niet stevige trapje last had van overgewicht en zijwind. Kortom, voldoende excuus voor het net iets over elkaar plakken, net even iets meer ruimte pakken… En als een partij geen posters plakte, dan was dat een veeg teken, geen achterban is meestal gelijk aan weinig stemmen en dus geen zetel.

Maar dat was vroeger, in Harderwijk en heel veel andere steden en dorpen. Want er is iets nieuws, een mooi strak bord met keurig in het gelid alle deelnemende partijen, keurig in de volgorde van de vorige uitslag, allemaal het zelfde, allemaal keurig binnen de lijntjes, wel of niet een achterban, wel leden of geen leden, allemaal evenveel aandacht. Zou je denken. Maar ik denk dat dit weer een aanvulling is op wat menig kiezer denkt en zegt: één pot nat…of beter…één pot stijfsel.

Alle plakkers van alle partijen, jullie mogen met pensioen, jullie zijn vervangen door een automaat en een beetje ambtelijk werk, door saaie grijsheid. Heel, heel hartelijk bedankt.

Ik heb een tip voor de volgende verkiezingen. Alle partijen maken een affiche met één felle kleur. Staat vast mooi, zo’n Mondriaan langs de weg. En de bedenker van deze borden staat voor…precies!